Leefstijl als antwoord op parkinson – Marianne voelt zich sterker dan ooit!
Na haar parkinsondiagnose schrok Marianne van der Meer van de sombere vooruitzichten. “Alsof ik meteen een plek in het verpleeghuis moest reserveren.” Dankzij een gezondere leefstijl, kwam het niet zover – ze voelt zich beter dan ooit en vond een nieuwe invulling van haar leven: medepatiënten inspireren om ook bewuste leefstijlkeuzes te maken.

Door: Ellis Bloembergen 1 juli 2025
Al jaren voor de diagnose had Marianne van der Meer (59) – getrouwd, moeder van vier volwassen kinderen – een niet-pluisgevoel. Ze werkte als HR-adviseur tot ze in 2016 een burn-out kreeg. “Het paste totaal niet bij mij paste: ik had altijd eindeloos veel energie. Daarvoor kampte ik lange tijd met een frozen shoulder en viel ik in korte tijd vijftien kilo af. Wat ook gek was: na een voetoperatie herstelde mijn voet niet volledig, ik kon hem niet goed optillen – een zogenoemde klapvoet.”
Na talloze onderzoeken bracht een DAT-scan in 2020 de oorzaak aan het licht: parkinson. Het nieuws zette Marianne’s wereld behoorlijk op zijn kop. Naast verdriet en verwarring, voelde ze grote onzekerheid. “Als je online leest over de vooruitzichten, zakt de moed je in de schoenen.” Wrang zegt ze: “Het voelde alsof ik meteen een plekje in het verpleeghuis moest reserveren.”
Maar Marianne weigerde zich bij dit doemscenario neer te leggen. “Een opmerking van de neuroloog zette me aan het denken. Zij constateerde dat mijn dopaminewaarden sterk waren gedaald, terwijl mijn symptomen mild waren – volgens de arts strookte dat niet met het gebruikelijke ziektebeeld. Toen dacht ik: blijkbaar spelen er meer factoren mee dan alleen dopamine. Misschien kon ik zèlf iets doen om het verloop van mijn ziekte te vertragen.”
Bewust bewegen
Marianne begon intensief te lezen over parkinson. Het paste niet bij mij om machteloos af te wachten hoe ik langzaam zou aftakelen. Ook wilde ik niet klakkeloos het medicatievoorschrift van mijn toenmalige neuroloog volgen.
Ze raakte geïnspireerd door de aanpak van John Pepper, een in Zuid-Afrika woonachtige Engelsman die al 50 jaar parkinson heeft en zijn symptomen vrijwel volledig onder controle wist te houden. “Hij gaat zijn verschijnselen te lijf met ‘snelwandelen’. Naast zijn wandeltherapie gelooft hij dat parkinson wordt beïnvloed door stress – hij is zelf gestopt met zijn drukke baan. Ook is hij een voorstander van een positieve levenshouding – mensen met parkinson moeten volgens hem niet te veel blijven hangen in zelfmedelijden.”
Marianne verslond vele boeken over voeding. “Van een mede-parkinsonpatiënt hoorde ik over de mogelijke voordelen van een ketogeen eetpatroon. De vrouw was er lovend over en beweerde zelfs dat ze hierdoor van de parkinson was genezen. Hoewel ik dat moeilijk kon geloven, wekte het mijn nieuwsgierigheid: ik besloot ook ketogeen te gaan eten.”
Dagelijks een koude douche
Met alle opgedane kennis ontwikkelde Marianne haar eigen leefstijlprogramma. Dat volgt ze nu al enkele jaren. “Ik eet ketogeen of carnivoor en doe aan intermitting vasten. Ik beweeg veel – ik wandel dagelijks, fiets regelmatig, doe aan yoga, krachttraining en HIIT (high-intensity interval training). Ook slik ik een aantal supplementen en begin de dag standaard met een koude douche.”
Daarnaast werkte Marianne aan een positieve mindset, in lijn met de theorie van Joe Dispenza. “Deze Amerikaanse schrijver stelt dat onze gedachten en emoties directe invloed hebben op onze fysieke conditie. Hij stimuleert parkinsonpatiënten om oude denkpatronen te doorbreken. Door meditatie, visualisatie en het trainen van positieve gedachten zou het brein een nieuwe, gezondere route in kunnen slaan.”
Mediteren en qi gong
Marianne: “Mediteren is een vast onderdeel van mijn dag geworden. Ook doe ik aan qi gong, een Chinese bewegingsleer met langzame, vloeiende oefeningen die lichaam en geest in balans brengen.” Marianne merkt dat het haar helpt: “Als ik gestresst ben of negatieve gedachten heb, kan ik helemaal vastlopen. Dat noemen ze een freeze. Als ik ontspannen ben, heb ik nauwelijks symptomen. Het doet mentaal ook veel met me: ik wil niet voortdurend aan mijn vreselijke parkinson denken. Daar wordt het leven niet leuker van – bovendien is het niet alleen maar kommer en kwel. Meestal lukt het me om er op deze positieve manier over te denken.”
De parkinson betekende voor Marianne ook een spirituele zoektocht. “Ik probeer me met mijn ziekte te verzoenen. Zo stelde ik mijzelf niet de vraag waarom ìk parkinson kreeg, maar om welke reden. Ik ben ervan overtuigd dat je kunt leren van alles wat je in het leven overkomt.” Of Marianne antwoorden vond? “Deels wel. Voor mijn diagnose was ik altijd aan het rennen en deed ik honderd dingen tegelijk. Dat multitasken lukt niet meer. Ik ben nu minder hard voor mijzelf. Voorheen kon ik me er moeilijk bij neerleggen als iets niet lukte. Dan dacht: ‘kom op, even doorzetten’. Dat zat heel diep. Nu kan ik het beter accepteren.”
Optimistische aard
Dankzij haar optimistische aard bleef Marianne niet hangen in wat ze niet meer kon, ze ging juist op zoek naar wat nog wél mogelijk was. Haar baan als HR-adviseur moest ze opgeven, maar ze ziet parkinson als een nieuwe levensopdracht die ze op verschillende manieren invult. Om anderen te inspireren, bouwde ze haar eigen website www.vechtentegenparkinson.com. Daarop deelt ze ervaringen en staan samenvattingen van de vele boeken die ze las.
Ook werd ze qi gong-docent – wekelijks geeft ze les aan andere mensen met parkinson. “De ziekte gaat er niet van over. Maar door je leefstijl aan te passen voel je je beter. Qi gong helpt tegen stijfheid, verbetert het lopen en je balans, het vermindert angst, stress en depressieve gevoelens. Je wordt er ook mentaal sterker van en helpt tegen slapeloosheid.”
Parkinsoncafé
Enkele weken geleden kwam ze op het idee om een Parkinsoncafé op te zetten: een ontmoetingsplek waar lotgenoten elkaar één keer in de twee maanden kunnen ontmoeten en geïnspireerd raken door sprekers. De gemeente Wijk bij Duurstede, waar Marianne woont, juicht het idee toe. Marianne gelooft sterk in het delen van ervaringen. “Patiënten doen er ideeën op en moedigen elkaar aan. Ze voelen dat ze niet alleen staan. We inspireren elkaar enorm.”
Zo kreeg Marianne de tip van een lotgenoot om Mucuna pruriens uit te proberen. “Dit is een extract van een tropische plant die van nature levodopa (L-dopa) bevat — de belangrijkste werkzame stof in de meest gebruikte medicijnen voor de ziekte van Parkinson. Ik slik het sinds 2023.” Haar belangstelling werd daarbij gevoed door de Spaanse neuroloog Rafael Maldonado, die is gespecialiseerd in natuurlijke behandelmethoden voor parkinson. Ik kwam met hem in contact en heb drie boeken van hem in het Nederlands mogen vertalen. Deze samenvattingen zijn op mijn site te vinden.”
Marianne werd ook oprichter en beheerder van een internationale facebookgroep van parkinsonpatiënten die Mucuna pruriens slikken, in plaats van het synthetische medicijn. Daardoor heb ik veel internationale contacten en dat is heel leuk.” Haar eigen neuroloog is er niet op tegen. “Officieel mag ze er niets over adviseren vanwege de richtlijnen waaraan ze zich moet houden, maar dat ze er open voor staat, betekent al heel veel.”
Verraderlijke boomwortels
Sinds haar diagnose is Marianne groot fan van een gezonde leefstijl. “Voor die tijd sportte ik wel, maar was er niet heel bewust mee bezig. Als je parkinson krijgt, is het verstandig gezonder te gaan leven. Al blijft het voor iedereen een keuze. Er zijn genoeg mensen die gewoon doorgaan zoals altijd, en dat is prima. Ik eet nooit meer een taartje of ijs. Die vijf minuten eetgeluk wegen voor mij niet op tegen het risico dat ik uit ketose raak. Ook alcohol laat ik meestal staan. Dat is nog het moeilijkst, ik hield wel van een glaasje wijn. Tegenwoordig drink ik een enkele keer een glas whiskey. Dat bevat nauwelijks suiker.”
Waar al deze leefstijlaanpassingen toe leiden? “Vijf jaar na de diagnose voel ik me beter dan daarvoor. Door mijn leefstijlkeuzes kan ik weer 30 kilometer op een dag lopen”, zegt Marianne. “Ik wandel graag in het bos, waar ik zonder problemen over verraderlijke boomwortels stap.”
Het is volgens Marianne moeilijk aan te wijzen wat nu precies werkt. “Maar het gáát goed. En dat is een groot geschenk. Ik ben niet symptoomvrij. De meeste parkinson-symptomen heb ik in meer of mindere mate wel (gehad). Sommige gingen weer weg, andere bleven. Ik heb geen tremor. Ik geloof ook niet dat parkinson te genezen is met een gezonde leefstijl, maar wel dat de je de verschijnselen kunt beïnvloeden en dat je ook met parkinson een leuk en goed leven kunt hebben.”
Reisgenotencontact
Sinds enige tijd is Marianne nauw betrokken bij de Stichting Je Leefstijl Als Medicijn. Als ambassadeur van het Vertelpunt parkinson, moedigt ze medepatiënten aan om òòk hun verhaal te delen. “Daarmee helpen we de wetenschap én andere patiënten vooruit.” Ze vindt het contact met andere mensen die met parkinson leven, waardevol.” Marianne heeft het liever niet over lotgenoten. “Dat klinkt zo zwaar, alsof je een last moet dragen die je is opgelegd. Ik noem het liever reisgenotencontact – we maken immers allemaal onze eigen reis, weliswaar via een andere route maar wel met min of meer dezelfde uitdagingen. We delen ons leed, maar ook onze kracht, ideeën en hoop.”