Ik stelde per mail de vraag aan een leefstijl neuroloog of hij mij wil begeleiden op mijn mucuna-weg, en kreeg dit antwoord (en ik mag dit met jullie delen):

Beste Marianne,

Ik begrijp dat je ertegenaan loopt dat neurologen geen mucuna pruriens voorschrijven bij de ziekte van Parkinson. Dit komt, omdat er onvoldoende wetenschappelijk bewijs is dat dit middel helpt tegen de ziekte van Parkinson. Ook zijn er nog wat andere argumenten om de voorkeur te geven aan levodopa t.o.v. mucuna pruriens. Het staat dan ook in de richtlijn voor de behandeling van de ziekte van Parkinson beschreven dat mucuna pruriens niet als onderdeel van de reguliere behandeling dient te worden gebruikt.

https://richtlijnendatabase.nl/richtlijn/ziekte_van_parkinson/overige_behandelingen_bij_de_ziekte_van_parkinson/mucuna_pruriens_bij_de_ziekte_van_parkinson.html#:~:text=Mensen%20met%20de%20ziekte%20van%20Parkinson%20kunnen%20het%20gebruik%20van,synthetische%20levodopa%20te%20hoeven%20gebruiken.

Dat gezegd hebbende: als een patiënt met de ziekte van Parkinson mucuna pruriens gebruikt en géén levodopa wil, dan ben ik wel bereid om deze persoon tijdens het gebruik ervan te begeleiden. Aangezien het gebruik van mucuna pruriens wordt afgeraden in onze richtlijn, kan ik deze helaas niet zelf voorschrijven (maar goed deze is natuurlijk online wel verkrijgbaar). Ik wil graag zo open en transparant mogelijk zijn naar mijn patiënten, dus ik zal wel met hen bespreken dat mijns inziens de behandeling met levodopa/carbidopa de voorkeur heeft boven mucuna pruriens. Maar goed uiteindelijk is het de keuze van de patiënt zelf, en deze respecteer ik.

Wellicht goed om te weten dat, hoewel ik bereid ben om mensen met de ziekte van Parkinson te begeleiden die alleen mucuna pruriens willen gebruiken, ik hier vooralsnog weinig ervaring mee heb. Het lijkt me echter niet heel anders dan de begeleiding van mensen met levodopa. Bovendien leer ik graag van mijn patiënten.

Mochten mensen met Parkinson door mij worden begeleid, dan kunnen ze een verwijzing via ZorgDomein vragen aan hun huisarts. We zijn te vinden onder “Wardell’s Health Solutions”.

Warme groet,

Wardell Amerika

Beste dokter Amerika,

Ontzettend bedankt voor uw duidelijke en uitgebreide reactie. Heel waardevol en erg aardig dat u daar zo de tijd voor genomen hebt.

Wat u aangeeft, dat alle neurologen zich moeten houden aan richtlijnen, vermoedden wij al. Wel erg jammer, want als ik het heb over Mucuna, dan zijn daar ook wetenschappelijke onderzoeken die bevestigen dat Mucuna evengoed helpt als Sinemet/Madopar maar de werking sneller begint en langer aanhoudt (waardoor kortere ‘off’) en er haast geen bijverschijnselen zijn. Bij gebruik van Sinemet/Madopar treedt na een jaar of 5 overbeweeglijkheid op, wat bij Mucuna nauwelijks het geval zou zijn. De Spaanse Prof. dr. Maldonado heeft hier enkele boeken over geschreven. 

Ontzettend aardig dat u aanbiedt om patient bij u te worden, maar ik denk dat dat dan geen meerwaarde heeft t.o.v. mijn huidige neuroloog. Of denkt u dat ik iets misschien over het hoofd zie? Want daar sta ik graag voor open. 

Ik bezoek mijn huidige neuroloog eigenlijk niet. Sinds mijn diagnose 4 jaar terug ben ik nog maar 1 x bij haar geweest. Zij vindt het goed dat ik Mucuna gebruik, maar geeft aan er zelf geen ervaring mee te hebben bij haar patiënten. 

Als ik het goed begrijp is er in Nederland dus geen enkele neuroloog die Mucuna aanbeveelt? Dan hoeven we eigenlijk ook niet meer te zoeken? Mag ik uw aardige en duidelijke email delen met degenen die ik ken die op zoek zijn naar een neuroloog die hen kan begeleiden?

Hartelijke groet,

Marianne 

Hoi Marianne,

Geen dank hoor. Altijd goed om met elkaar van gedachten te wisselen. Bedankt voor de aanvullende informatie over Mucuna.

Ik durf niet te zeggen of wij bij Wardell’s meerwaarde hebben t.o.v. je huidige neuroloog met betrekking op het gebruik van Mucuna. We zijn bereid om mee te denken met mensen over het gebruik van Mucuna wanneer zij geen levodopa willen gebruiken. Echter, we schrijven geen mucuna voor.

Als je jouw huidige neuroloog nu ook nauwelijks bezoekt, dan is het wellicht niet de moeite waard om van neuroloog te wisselen.

Ik heb de informatie uit de richtlijnen benoemd in mijn vorige email. Ik kan echter niet voor alle neurologen in Nederland spreken, dus wellicht zijn er wel neurologen die ondanks de richtlijnen toch Mucuna voorschrijven.

Je mag mijn email zeker delen met andere mensen met Parkinson uit je netwerk.

Warme groet en veel succes,

Wardell Amerika

Zie de YouTube hieronder. Luister van 50.55 tot 51.40 dus minder dan een minuut.

Wie moeite heeft met Engels, hierna de Nederlandse vertaling:

Vraagsteller: Wat vindt u van mucuna?

Dr Laurie Mischley: Ik vind dat superinteressant. Levodopa is niet geassocieerd met verbetering op termijn, maar mucuna wel. Daar kunnen meerdere redenen voor zijn. Mensen die aan mucuna beginnen hebben over het algemeen verschijnselen die mild genoeg zijn om te behandelen met mucuna. Er is dus een bepaalde voorselectie. Maar iets anders: in Canada is een heel goede studie verricht waarbij Levodopa uit de mucuna gehaald is. Mensen verbeterden desalniettemin. In mucuna zit NADH en Q10, maar ook andere stoffen en niet alleen levodopa. Dat kunnen zijn ontstekingsremmers of anti- oxidanten. Al met al zit mucuna in de groep supplementen die statisch gezien een betere uitkomst geeft op termijn.

Uit diverse onderzoeken blijkt dat sommige merken mucuna-preparaten een heel (en dan ook echt heel!) andere hoeveelheid levodopa bevatten, dan op het etiket staat aangegeven. Afwijkingen die werden gemeten zijn soms enorm: 6% tot 141% van het op het potje aangegeven percentage komt voor. Tja, als dat zo is, dan werkt de mucuna-therapie natuurlijk niet, want je wil het zogenaamde ‘tovermiddel’ natuurlijk wel goed kunnen doseren!

Ik stelde aan mijn toeleverancier de vraag hoe dat zit met mijn capsules (van het merk NOW), en hij gaf mij dit antwoord:

“Ik kan je geruststellen dat al onze producten een Certificate of Analysis (COA) hebben. Een COA is een document dat de specificaties van het product bevestigt, zoals de hoeveelheid actieve ingrediënten, en wordt afgegeven na uitgebreide laboratoriumtests. Dit garandeert dat de inhoud van het product overeenkomt met wat er op het etiket staat.

Jij koopt altijd het merk NOW Foods bij ons. NOW Foods staat bekend om zijn betrouwbaarheid en strenge kwaliteitscontroles. Ze hebben een uitstekende reputatie in de supplementenindustrie en zorgen ervoor dat hun producten voldoen aan hoge normen. De producten van NOW Foods worden regelmatig getest en gecertificeerd om te voldoen aan de aangegeven hoeveelheden actieve ingrediënten, inclusief levodopa in Mucuna Dopa”

Na het lezen van het Certificate of Analysis (COA) dat je hieronder kunt vinden, constateerde ik dat mijn pillen dus geen 60, maar meer dan 75% levodopa bevatten. Dat is 125 % van de op het potje vermelde hoeveelheid! Wauw!!

Ik begrijp nu waarom ik soms een beetje dyskinesia heb. Ik reduceer nu het aantal capsules dat ik gebruik tot 4×4 (in plaats van 4×6).

Ik kan de laatste tijd soms moeilijk lopen. Soms, niet altijd. De ene dag loop ik zonder moeite 10 kilometer in 1.40 uur, de dag ervoor en erna lijkt het alsof ik me door stroop ploeter en haal ik nauwelijks het einde van de straat. Dus heb ik een step gekocht. Een gewone, (juist) niet een elektrische. Een opklapbare (waardoor meeneembaar in de bus), met heuse luchtbandjes. Bij de Stepwinkel in hartje Amersfoort.

Wat is dát een leuke openbaring! Ik kan al steppende weer lekker meedoen aan het wandelverkeer in de stad, zonder me rot te focussen op mijn loophouding en balans, mijn eigen benen vooruit te denken of op te letten dat ik niet tegen mensen opbots. Vooral het sociale aspect, dat ik tijdens het ‘lopen’ weer kan babbelen, grapjes maken en om me heen kan kijken en schijfruimte in mijn brein overhoud om te genieten van alle indrukken, maakt me helemaal blij! Het stuurtje doet namelijk precies wat ík wil, en dat is bij mijn benen vaak niet het geval.

Leuke bijkomstigheid (ik geloof niet in toeval) is een gesprek dat ik in de Stepwinkel had met een andere klant, nadat ik mijn step bij de aardige stepverkoper afgerekend had:
* Ik: “Heeft u eigenlijk ook E-steps?”
* Verkoper: “Jazeker!”
* Andere klant: “Sorry dat ik me ermee bemoei, maar aan steppen met een E-step of fietsen met een E-bike zit echt helemaal niets gezonds”.
* Ik: “Ik denk dat u in het algemeen gelijk heeft, maar ik heb Parkinson en zal ooit toch moeten geloven aan iets gemotoriseerds, denk ik”.
* Klant (keek mij doordringend aan): “Mevrouw, ik ben huisarts, begint u in uw geval nóóit aan iets gemotoriseerds! Steppen is hartstikke goed voor u, dat ritmisch bewegen. Sommige mensen met Parkinson doen ook oortjes met ritmische muziek in als hulpmiddel. Blijf gewoon steppen, eventueel ooit met een zadel, zodat de step een loopfiets wordt, maar blijf altijd die ritmische bewegingen maken! En gebruik geen hulpmotor!”

Soms kom je gewoon engelen tegen in het dagelijks leven. Zij was er zoëen!

En dit is hem (de stadstep) geworden:

Gegrepen door het verschijnsel steppen, ook footbiken genoemd, kocht ik een week erna een sportstep voor langere afstanden (plaatje hieronder) en hij bevalt me erg goed!

De musicoloog Daphne Bryan had mij eerder verrast met een andere boekje, waarin zij de vitamine B1-therapie uitlegt. Dit deed zij met het doel de expertise over Thiamine van de inmiddels overleden neuroloog dr Costantini niet verloren te laten gaan.

Later las ik een boekje van Bryan dat zij schreef vanuit haar eigen vakgebied als musicoloog. Dat boekje heet: ‘Music as medicine, particulary in Parkinson’. Het is een vlot geschreven uitleg van het effect van muziek op diverse Parkinson-verschijnselen als angst, slapeloosheid, depressie, pijn, hersenmist, motivatie, loopproblemen en vermoeidheid. Het boekje is zeer rijk voorzien van bronvermeldingen van wetenschappelijke onderzoeken.

Omdat ik zelf – met name ‘s middags of aan het eind van een wandeling – een vreemde vertraging (soort freeze?) in mijn looptempo bemerk, alsof ik door stroop loop, ben ik wederom in de boeken en YouTubes gedoken. Ik had wel eens gehoord en gelezen dat beluisteren van muziek met een ritme van 110 beats per minuut kan helpen tegen vertraging en freeze. Ik neem de proef op de som. Op Spotify staat een playlist ‘110-115 BPM walking songs’. Het zijn naar mijn smaak soms afschuwelijke nummers, maar warempel, het werkt! Mijn benen pakken automatisch het ritme over van de muziek die mijn oortjes in mijn brein pompen. Ik ga weer hard, zelfs veel harder!

Nu wil ik het naadje van de kous weten! Dus het boek van mevrouw Bryan kwam weer uit de kast. De schrijfster schrijft kort samengevat als volgt:

Onder loopproblemen kunnen we verstaan:

• Gebogen houding bij staan of lopen;
• Afgenomen beweeglijkheid in enkel, heup of knie;
• Verminderde staplengte/schuifelen;
• Verminderde armswing;
• Verkrampte tenen met verminderde voetafwikkeling;
• Langzame tred;
• Festinatie, snelle dribbelpasjes (al dan niet ter voorkoming van vallen);
• Moeite met starten;
• Bevriezen ;
• Moeite met draaien of door een deuropening gaan;
• Onstabiele balans;
• Afgenomen snelheid.

Loopproblemen zijn over het algemeen resistent tegen medicatie en op termijn het meest invaliderende symptoom in Parkinson.

Onderzoek uit de jaren 1942, 1960 en 1967 heeft uitgewezen dat dansen op muziek het bevriezen tijdelijk (gedurende de dans) kan opheffen (zie eventueel de beide YouTubes onderaan deze blog).

De eerste systematische studie naar de invloed van ritmische muziek op loopgang is gedaan in 1996. Daaruit bleek dat Rytmische Auditieve Stimulatie (RAS) zowel loopsnelheid, balans als staplengte aanzienlijk verbeterde na 3 weken training. Het effect van beweging op hersenherstelmechanismen en het aanleggen van nieuwe neuropaden is eerder vastgesteld, maar dan moet de beweging wel op hoge snelheid (10% boven comfortabel) worden uitgevoerd. Dat muziek daarbij extra ondersteunt (je loopt dan automatischer en makkelijker snel), bleek uit latere onderzoeken. Deze extra snelle loopgang op ritmische stimulatie gedurende meerdere weken heeft positief effect op alle bovengenoemde loopproblemen!

Wat gebeurt er in het brein dat de verbetering in loopgang veroorzaakt?

1. Ons lichaam wordt gemotiveerd om te bewegen, tappen of dansen als we muziek horen. Je herkent dat aan dat geen enkele uitvoerend zanger of muzikant als een houten plank op het podium staat. Er gebeurt iets in de Basale Ganglia als je muziek hoort of maakt (Prof. Eric Scherder heeft daar een mooie YouTube over gemaakt https://youtu.be/9Kq3rwjMxTE?si=EX5ls5GxeoaLsQLb)
2. Loopproblemen worden veroorzaakt door een slecht gecoördineerde interne timing. Een RAS kan die timing bevorderen, waarop het lichaam op het ritme van de RAS kan synchroniseren.

Uit 2 studies die zijn gedaan in 2009 en 2010 bleek echter dat een beat die te snel is, het tegendeel bewerkstelligt. De muziek synchroniseert dan niet met de beweging. Voordat je je eigen playlist samenstelt zul je dus moeten determineren welke snelheid correspondeert met jouw stappen-kadans. 80 bpm als je een trage loper bent, 110 als je fit bent. En alles daartussenin natuurlijk. Je kunt daarvoor de metronoom-functie op je smartfone gebruiken met de trial-and-error methode. Luister 2 minuten naar het door jou uitgekozen beat-tempo en begin dan te lopen op een vlak pad. Loop 100 meter om te beoordelen of de beat synchroniseert, of sneller of trager moet. Het kan zijn dat jouw tempo na een aantal weken oefenen omhoog gaat. Stel je playlist dan bij. Let erop dat je zo’n 10% sneller loopt dan comfortabel voor je voelt.

Dat 110-115 beats direct aansloot op mijn stappen-kadans was dus een toevalstreffer!

Dan de muziekkeuze: de muziek moet een STERKE disco-stijl beat bevatten. Easy-listening en klassieke muziek werken niet. Verbaas je (klein)kinderen. De muziek moet luid aanstaan, zonder uiteraard gehoorbeschadiging te veroorzaken. En het moet muziek zijn en niet alleen het tikken van een metronoom.

Na verloop van tijd kun je het lopen op muziekritme nog wat complexer maken door mee te klappen, te boksen of mee te zingen terwijl je loopt. Leuk voor de voorbijganger, heb ik inmiddels ondervonden. Wellicht ga je ook in je dagelijks leven meer zingen, dansen en klappen: hartstikke goed! Soldaten zingen vaak ook tijdens een mars.

Succes, en … wandel-se!

Marianne, maart 2024

Kijk eventueel ook naar dit fantastische filmpje!

En deze:

Of lees nog een keer wat ik eerder heb geschreven over de gyro-kynetische therapie van Alex Kerten.

Ik zit op een feestje in een middelgroot dorpje vlakbij Amsterdam, had er zin in!
Neemt de wat oudere gastheer in het gezelschap van pakweg 8 man (dat is inclusief vrouwen natuurlijk) het woord, kijkt meewarig naar mij en spreekt: “Dit vind je misschien niet leuk om te horen, maar …”.
Intussen ben ik wat meer ervaren met het aanhoren van stomme opmerkingen en weet ik dat de tweede helft van zo’n zin niet altijd zo leuk is als je hoopt, dus ik roep snel: “Als je niet zeker weet of ik het leuk vind om te horen, spreek de tweede helft dan maar niet uit!”.
De spreker meent te weten dat het voor mijn eigen bestwil is deel twee tóch te horen.. “Nou, wat ik je tóch wil zeggen is dat ik iemand ken met Parkinson, die nu zo dement is als een ui”.
Dat een ui dement kon worden wist ik niet, nou ja, dan heb ik toch wat geleerd.
Ik reageer blij: “Ik eet ketogeen, dus wellicht loop ik ooit zo krom als een Neanderthaler, maar mij geest zal kraakhelder blijven en mijn stemming opperbest”.
Waarom en dát ik dat zeker weet, onderbouw ik met een voor-de-beginner hapbare dosis basiskennis over het werkingsmechanisme van insulineresistentie op het mentale brein. Ik ben trots, dat ik deze aanslag op mijn positieve gemoed heb weten te pareren.
Merkt de eveneens oudere gastvrouw op: “Maar krom lopen is ook heel erg!”

Ja, nú sta ik schaakmat!

Sommige mensen voelen kennelijk een onbedwingbare behoefte om mensen die niet klagen te wijzen op hun mogelijk toekomstige rampspoed. Natuurlijk liet ik, trots als ik ben, niets van mijn ongenoegen over het verloop van het gesprek merken en gedroeg ik me verder in het gezelschap zoals altijd correct en vriendelijk. Vanbinnen voelde ik echter heel incorrecte en zeker onvriendelijke woorden in me opkomen. Desalniettemin houd ik ze in. Denk dat dat verstandig is. Nietwaar?

Ik deel bovenstaande tekst in de besloten Facebookgroep Parkinson-no-meds en krijg erg veel lieve reacties. Een naar Hongarije geëmigreerde man met Parkinson had iets vergelijkbaars meegemaakt. Hij schreef: “Ik had er onlangs ook één, tijdens een BBQ. Een kennis zei: ‘hoe ga je dat straks doen als je niet meer kan lopen?’ Mijn antwoord: ‘hoe ga jij vanavond je vlees opeten zonder tanden?’ ‘Point taken’, zei hij”

Ik heb mij website wat anders ingedeeld en denk dat-ie zo overzichtelijker is. Of de lezer het daarmee eens is, moet hij of zij zelf maar beoordelen.

Ik heb o.a. een duidelijk wetenschappelijk artikel over het grote nut van bewegen vertaald en toegevoegd. Het gaat over 4 verschillende soorten bewegen, die allevier bewezen zinvol zijn. Je kunt het artikel hier lezen. Een ander (kersvers, namelijk februari 2024) artikel beschrijft dat aerobische training niet alleen de progressie van Parkinson vertraagt, maar de ziekte ook kan omkeren. Je vindt het hier. Ook vind je een recent artikel van dr. Ray Dorsey, dat gaat over de waarschijnlijke oorzaken van Parkinson en wat remedies. Vooral beweeg-remedies, hetgeen de reden is waarom ik dit artikel nu in deze blog aanhaal. Ook in het artikel van dr. Norman Doidge staat het nut (en de biochemisch verklaring) van bewegen beschreven. En het PD Warrior-programma en LSVT zijn beide oefenprogramma’s waarin bewegen centraal staat.

Natuurlijk wist ik al wel hoe belangrijk bewegen is (ik snelwandel/crosstrain en qigong tenslotte elke dag), toch pakte ik niet alle componenten van de in het artikel genoemde varianten op bewegen op (aan krachttraining heb ik namelijk een broertje dood). Ik vond dat ik wel meer dan genoeg deed.

Iemand sprak me daar trouwens onlangs op aan, en zei: “Jij hebt gemakkelijk praten, jij vindt bewegen leuk. Ik niet!”. Opmerkingen van anderen die wat schuren aan wie ik werkelijk meen te zijn, zetten me aan het denken. Hebben mensen dat beeld van mij? Als dat zo is, dan mag er wel wat gesnoeid worden in mijn kennelijk geëtaleerde overdosis aan sportzucht. Want, eerlijk is eerlijk … het liefst breng ik de hele dag door in een hangmat op La Palma met mijn lievelingsboeken, een thermoskan verse koffie en een doos bonbons. En mijn lievelingsman in een hangmat naast mij. Maar niets van dit heerlijke alles (nou ja, behalve die lievelingsman dan) zal een consistent onderdeel kunnen uitmaken van mijn leven-met-parkinson op aarde, als ik gezond oud wil worden. Misschien in het hiernamaals? Daar hoop ik dan maar op. Net als op een reuzensorbet met warme chocosaus en een rolkoekje-met-suikertjes, als ik ooit de hemel betreed. Want sinds ik ketogeen eet, geniet ik van alle zoets nog slechts in mijn dromen. Áls ik erover droom dan …

Maar … het verschil in hoe ik me voel na een dag intensief bewegen of een dag luieren, is zo groot als het verschil tussen een donsveertje en een stopnaald. Leve mijn oefen- en leefstijlprogramma.

Opnieuw geïnspireerd door de bovengenoemde artikelen en die over Jimmy Choi en John Ball heb ik nu contact opgenomen met een boks-docent en wil ik naast boksen een krachtcircuitje bij de fysio gaan doen. Thuis heeft manlief mij ‘de plank’ geleerd en doe ik nu tevens buikspieroefeningen. Ik zit nog in de spierpijn-fase. Ik bestel een springtouw. Dat ding kost nog geen 6 euro, inclusief verzenden.

Wordt vervolgd …

September 2023, ruim 3 jaar na mijn diagnose.

De hoge doses vitamine b1 geeft me veel, ik heb veel meer energie en heb weer zin in nieuwe dingen. Maar het bewegen … het is zo traag als een slak!

Ik begin met een extract van een boon (Mucuna Pruriens) die stamt uit de Indische geneeskunde (Ayurveda). De zaden van deze plant zijn een natuurlijke bron van levodopa en er is bewijs dat bepaalde Mucuna preparaten Parkinson-symptomen kunnen verlichten.

Lees via deze link alles !! (en dat is best veel) over Mucuna

Of mijn laatste 2 blogs over Mucuna:

Hoe weet je of er de aangegeven hoeveelheid levodopa zit in je capsule?

Dr. Laurie Mischley over Mucuna

Mei 2023. Nog steeds gebruik ik geen medicijnen en daar ben ik trots op. Maar ‘het ziet er niet uit’, denk ik soms. De ketogene leefstijl geeft me veel, het helpt vooral tegen stemmingsklachten, verbetert geheugen en cognitie, vermindert pijn, blaasproblemen. Maar het doet niets tegen de motorische klachten. Ik ben traag, initiatief-loos en futloos.

Ik begin aan de Hoge-dosis vitamine-B1 therapie. Aanrader! (hoewel het niets doet tegen traagheid, daar had ik Mucuna voor nodig)

Lees hier alles wat ik weet over de vitamine B1-therapie: het protocol, bronnen, mijn eigen ervaring …

Mij werd de tip aangereikt om het boekje ‘the healing code’ te lezen van de Amerikaan Alex Loyd. Alex is psycholoog en natuurgeneeskundige. Manfred Poggel gebruikte ‘de code’, zoals dat heet, ook en zegt nu symptoomvrij te zijn.

Bol.com verschafte mij het genoegen binnen 24 uur een exemplaar op de deurmat te vinden. Mijn eerste reactie na globaal doorbladeren was: ‘Dit is vaag’. De tipgeefster is echter een heel nuchtere dame, die aangaf dat het bij haar werkte tegen haar migraine. Daarnaast alle 64 positieve lezersreactie op bol.com in ogenschouw nemende gaf ik het een kans.

Het voert te ver om het hele boek samen te vatten, omdat het daarvoor teveel informatie bevat. Ik ga proberen op hoofdlijnen een impressie te geven en handvatten te beschrijven om direct al met de healing code aan de slag te gaan.

Hoofdgedachte: alle ziekten ontstaan door stress! De healing code beschrijft een methodiek waarmee je van jouw stress kunt genezen.

Achterliggende gedachte van de healing code:

Volgens de kwantumfysica is menselijk bestaan niet slechts een materiële aangelegenheid, waarbij wij ons hebben neer te leggen bij de harde manifestatie van mentale of lichamelijke klachten die volgens de medische wetenschap het beste behandeld kunnen worden met medicijnen. Nee, de klachten (kan zelfs kanker zijn) zijn volgens de boekschrijver ontstaan in de loop van je leven door negatieve beelden, ongezonde overtuigingen en destructieve cellulaire herinneringen. Ze ontstonden door jouw opvoeding, je trauma’s en je eigen copings-stijl met moeilijkheden in je leven om te gaan. Ze zijn opgeslagen in elke cel van het lichaam en vormen hiermee het ‘onbewuste brein’. Je weet wel, die 95% van de ijsberg die onder water ligt. Dat deel waar je zelf maar moeilijk met je denken bijkomt. Dat deel dat ligt opgeslagen in al je lichaamscellen en niet in je logische verstand. Je denken is het ‘brein’ dat jouw leven juist behoorlijk ingewikkeld en stressvol kan maken, omdat het meestal niet de waarheid spreekt. De stress is volgens de boekschrijver de enige oorzaak van ziekte en gebrek. En teveel praten erover (bijvoorbeeld door psychotherapie, maar ook met vriend(inn)en) zorgt dat deze stress steeds steviger verankerd raakt via je brein in je lichaamscellen.

Negatieve beelden, ongezonde overtuigingen en destructieve herinneringen dus?

Ja!

Maar wat zijn dat?

Negatieve beelden: Deze kunnen onbewust of bewust zijn. Een negatief denkbeeld (doemgedachte), toekomstbeeld (ik ga hard achteruit), negatief zelfbeeld (ik doe er niet toe), godsbeeld (God straft mij), ziektebeeld (Parkinson hebben is heel erg) of wereldbeeld (de wereld is een slechte plek) zijn gezondheidskillers.

Ongezonde overtuigingen: Bijvoorbeeld: onze vaststaande en niet te beïnvloeden mening over wat ‘zo hoort’ en wat in onze ogen fout is/de ander fout doet. Onze oordelen. Ons geloof dat de dokter altijd gelijk heeft. Dat Parkinson een ramp is. De overtuiging kan je bang maken wanneer je niet bang hoeft te zijn. Door valse overtuigingen kan een vlucht- of vechtreactie (=stress) worden geactiveerd.

Destructieve cellulaire herinneringen: Herinneringen aan nare ervaringen/trauma’s uit je eigen leven en uit dat van je voorouders. Maar ook de herinnering aan dat bericht dat je vorige week las op internet, waarin stond dat Parkinson een vreselijke aandoening is. Of de herinnering aan een onvriendelijke opmerking van je buurman. De angsten die daaruit voortkomen liggen niet opgeslagen in de hersens, maar in al je lichaamscellen. Destructieve energiefrequenties resoneren en veroorzaken spanningen in het lichaam. De schrijver noemt dit hartzaken. Ze zijn de bron van alle problemen waar je last van hebt.

Dus positief denken?

Nee, daar heeft de boekschrijver niets mee. De onbewuste geest (gelegen in alle lichaamscellen), is sterker dan denkkracht. Het is slechts een tijdelijke symptoombestrijding.

De healing code, hoe gaat die dan?

Het is een combinatie van 1) beïnvloeden van 4 energiepunten die in het boekje duidelijk worden aangegeven en 2) tegelijk een gebed tot God. Deze oefening doe je 3 x per dag 6 minuten.

Terwijl je afwisselend 4 energiepunten op je hoofd vanaf een kleine afstand aanwijst met je vingertoppen (zie je vingertoppen als bougies die je richt op 4 (acupressuur?)punten die stress repareren), spreek je dit gebed uit: “Ik bid God dat, alle bewuste en onbewuste negatieve beelden, alle ongezonde overtuigingen, alle destructieve cellulaire herinneringen en alle lichamelijk klachten die te maken hebben met … (hier volgen de hartzaken waar jij mee worstelt, waarover hierna een uitleg), zullen worden gevonden, geopend en genezen, door mij te vullen met het Licht, Leven en Liefde van God”

Wat zijn hartzaken?

Ze zijn de bronnen van alle problemen waar jij tegenaan loopt. Ze zijn te verdelen in 12 cathegoriën. Voor de ene cathegoriën ben je waarschijnlijk vatbaarder dan voor de andere. Ze zijn:

1. Onvermogen te vergeven
2. Schadelijk gedrag
3. Valse overtuigingen
4. Egoïsme ipv de ander onbaatzuchtig liefhebben
5. Neerslachtigheid ipv blijdschap/dankbaarheid
6. Angst ipv (te)vrede(n)
7. Woede/ongeduld ipv geduld
8. Hardheid/afwijzen ipv zachtheid
9. Minderwaardigheidsgevoel/perfectionisme ipv goed genoeg zijn
10. Trots/arrogantie ipv bescheidenheid
11. Controle houden ipv vertrouwen en loslaten
12. Gebrek aan zelfbeheersing/luiheid/genotzucht ipv discipline

En? Helpt het?

Er heeft NIET een wonderbaarlijke genezing van mijn Parkinson plaatsgevonden in de weken dat ik dit nu doe, maar wel heb ik nu eindelijk inzicht in waar mijn stress vandaan komt en lijkt het te verzachten. Wel lijkt de stress steeds even op te laaien, voordat een nieuw inzicht zich aandient, althans, zo werkt het tot nu toe bij mij.

2 maanden verder: Ik ‘doe’ de healing code trouw 3 x per dag en krijg steeds beter inzicht in het feit en de oorzaak van vastzittende emoties. Het praktiseren van de code is een proces, alsof je een ui afpelt. Tijdens elke sessie lijkt er zich iets nieuws aan te dienen, waar ik kennelijk mee worstel of me onzeker over voel. En de intensiteit van een gevoelde pijn verzacht … keer op keer weer. De methodiek helpt me in het durven grenzen te stellen en te onderscheiden waar. Ik voel me veel minder onzeker over de toekomst. En ik besef dat ik worstel met een laag zelfbeeld, dat zich nu beetje bij beetje herstelt.

Ik lees het boek ‘the tapping solution’ van Nick Ortner en zie overeenkomsten in methode, casebeschrijvingen en ervaren werkzaamheid. EFT-Tapping (Emotional Freedom Technique) is een interventietechniek die bijzonder effectief blijkt bij het behandelen van relationele, emotionele en fysieke klachten. Deze techniek is ontstaan uit een combinatie van inzichten uit Oost en West: acupunctuurpunten worden gebruikt samen met recente inzichten uit o.a. neurowetenschappen, NLP en mindfulness.

Mocht je deze healing code ook willen gaan doen, koop en lees dan het boekje.