James Parkinson zag nooit dyskinesien … omdat er nog geen Levodopa was. Zijn patienten hallucineerden niet, verloren geen controle over hun impulsen en hadden geen nachtmerries, omdat niemand hen pramipexole of ropinerol verkocht. Zonder carbidopa lijdden zij niet aan neuropatien en zonder rasagiline kenden zij geen hartritmestornissen.
NA VIJF JAAR, NIEUWE SYMPTOMEN DOOR MEDICATIE:
Remedies maken problemen vaak erger. Na 5 jaar medicatiegebruik zien we 2 typen symptomen: de Parkinson-symptomen (stijfheid, traagheid en tremor) en de nieuwe, gerelateerd aan de meerdere soorten medicatie die in de jaren zijn opgebouwd
Het is beangstigend om de bijsluiter te lezen van anti-parkinsonmedicijnen. Ze zijn nodig, verbeteren symptomen en eerder of later moeten ze worden voorgeschreven. Maar met het voortschrijden van de jaren tonen ze toenemend minder vriendelijke bijverschijnselen.
In de geneeskunde bestaat geen behandeling voor ziekte van parkinson, behalve symptoombestrijding. Als er geen medicijnen genomen worden, vervolgt de ziekte zijn natuurlijke weg. We hebben niet te maken met bestrijding van een ontsteking met antibiotica. Met levodopa of pramipexole verbeteren de beweeglijkheid en vermindert het de tremor, maar de ziekte wordt niet opgelost, maar juist eerder het tegendeel.
HIJ ‘DANST’ OMDAT HIJ ZOVEEL PILLEN GEBRUIKT
Als een patient dansende bewegingen maakt, dan betekent dat dat hij teveel levodopa of dopamine-agonisten gebruikt. Deze zouden dan moeten worden verminderd.
Omdat deze medicijnen nog niet bestonden in de tijd van James Parkinson, maakte zijn patienten dan ook niet deze vreemde, dansende beweging van armen en benen (dyskinesien). Vandaag de dag is deze beweegafwijking te wijten aan overmedicatie en niet aan de ziekte. Tremor is iets anders. Het is een regelmatige beweging, als een pendule en het wordt veroorzaakt door het tegenovergestelde: een gebrek aan dopamine en niet een teveel.
Dyskinesien en motorische fluctuaties (oscillaties, aan-uit en einde dosisverschijnsel) verschijnen 4 tot 5 jaar nadat medicatie begonnen is. Ze komen het meest voor bij gebruik van levodopa, maar komen ook voor bij dopamine-agonisten als ropinerol en pramipexole), naast dat zij bijverschijnselen veroorzaken als hallucinaties, verstoring van de slaap, ernstige constipatie en slaperigheid overdag.
DANKZIJ LEVODOPA
Dankzij Levodopa leven mensen met Parkinson langer en fijner. Vijftig jaar na ‘ontdekking’ heeft nog geen ander medicijn zijn werkzaamheid en verdraagzaamheid kunnen overtreffen. Op een bepaald moment moet het worden voorgeschreven, maar het probleem is dat het op langere termijn dyskinesien veroorzaakt bij hoge dosis.
Als levodopa bij het brein is aangekomen, genereren de neuronen dopamine, waar een tekort aan is. Dopamine heeft ook invloed op het hart en de darmen en aan het begin van de behandeling kan het misselijkheid en tachycardia veroorzaken.
Deze ongemakken verminderen als de fabrikanten carbidopa (Sinemet) of benserazide (Madopar) toevoegen, wat het decarboxylase-enzym remt. Sinemet 25/250 heeft een levodopa/carbidopa ratio van 1/10. Later werd de ratio verhoogd naar 1/4 in Sinemet Plus om de bijverschijnselen verder te verminderen.
TEVEEL CARBIDOPA VEROORZAAKT DYSKINESIEN
De algemeen aanvaarde opvatting is dat levodopa de oorzaak is van dyskinesien en andere motorische complicaties. Heden ten dage zijn er experts die echter de decarboxylase-remmers aanwijzen als de boosdoener. Zij die hogere ratio’s carbidopa of benserazide nemen zullen gemiddeld 2 jaar eerder last krijgen van overbeweeglijkheid.
Aan het begin van de behandeling met levodopa zijn er meer bijverschijnselen als misselijkheid en tarchycardie en wordt er vaak gestart met een hogere ratio decarboxylase-remmer. Maar zo gauw de patient eraan gewend is, heeft de patient minder ervan nodig. In gevorderde cases verbetert een vermindering van carbidopa de dyskinesien.
In mucuna zit geen carbidopa of benserazide en misschien is dat de reden waarom Mucuna nauwelijks overbeweeglijkheid veroorzaakt.
WEINIG DYSKINESIEN MET LAGE-DOSES LEVODOPA
Dyskynesien door levodopa zijn afhankelijk van de dosering. Er is minder risico op de lange termijn-complicaties als de 300-400 mg per dag niet overschreden wordt.
Bij deze lage doses geven leidende neurologen er de voorkeur aan om met levodopa te starten in plaats van te starten met een dopamine-agonist die minder effectief zijn, interacties veroorzaken en aanzienlijke bijwerkingen hebben
Voor net-gediagnostiseerde patienten die de orthodoxe behandeling krijgen is het volgende aanbevolen: kleine doses synthetische levodopa (max 300-400 mg per dag) gecombineerd met een hoge ratio carbidopa, welke moet worden verlaagd als de misselijkheid verdwijnt. Een gemengde, meer ecologische optie is om levodopa uit mucuna te nemen.
AGONISTEN ZIJN HINDERLIJKE ‘HULPJES’
Dopamineagonisten bootsen de werking van levodopa na, ze zijn veel minder efficient. Ze zijn meer hulpjes die hinderlijk zijn. Ze worden verkocht, omdat levodopa dyskinesien veroorzaakt. Maar dopamine-agonisten veroorzaken ze ook, vergezeld van andere bijverschijnselen als nachtmerries, REM-slaapstoornissen, visuele hallucinaties, verwardheid, hypersexualiteit, pathologisch gokken, obsessief winkelen en andere stoornissen waarbij de impuls-controle verstoord is.
IS HET HET WAARD OM TWEE JAAR AGONISTEN TE GEBRUIKEN?
Ropinerol en pramipexole veroorzaken weliswaar minder dyskinesien dan levodopa, maar zijn minder effectief. De meeste patienten verdragen ze niet lang als je het kleine voordeel beschouwt tegen het leed dat ze veroorzaken. Na 2 of 3 jaar zal het alsnog nodig zijn om levodopa toe te voegen.
Na vijf jaar hebben degenen die agonisten zijn blijven gebruiken minder overbeweeglijkheid dan gebruikers van levodopa, maar een aantal jaren later is er geen verschil, behalve dan dat zij levodopa hebben uitgesteld. De verwachte preventieve werking op motorische complicaties lijkt niet op te gaan. Vroege behandeling met dopamine-agonisten verbetert dus niet de uitkomst van patienten.
CONSTIPATIE, NACHTMERRIES EN SLAPERIGHEID OVERDAG
Jaren voordat de motorische symptomen zich manifesteren, hebben patienten al last van constipatie, maar het wordt verergerd door medicatie, vooral dopamine-agonisten
De helft van de patienten heeft last van slaperigheid overdag. Dit wordt versterkt door de ziekte waarin slaapneuronen degenereren (locus ceruleus), maar door behandeling met agonisten en benzodiazepines verergert dit. En als slaap verstoord raakt, verminderen cognitieve functies
Alle dopamine-agonisten tasten de slaap aan en verminderen de REM-slaap (waarin het meeste dromen plaatsvindt) al vanaf de start van de behandeling. Ropinerol geeft de grootste aantasting van nachtelijke slaap, de hoogste slaperigheid overdag en de vroegste dyskinesia
VERKEERSONGELUKKEN DOOR AGONISTEN
Als je een verkeersongeluk gehad hebt omdat je opeens in slaap viel, dan komt dat door ropinirole of pramipexole. Ik heb het dan niet over de gebruikelijke slaperigheid overdag maar over een onvoorspelbare, gevaarlijke slaapaanval
Alle agonistenkunnen slaapaanvallen triggeren, soms zelfs zonder waarschuwing vooraf en zonder dat het eerder is voorgekomen. Het risico wordt verhoogd met hoge dosis en langdurige behandeling. Het risico bij levodopa is lager.
LET OP JE HART EN BLOEDDRUK: MAO-B
MAO-B (Selegiline, rasagiline en safinamide) bewerkstelligen lage bloeddruk of een hoge-bloeddruk-crisis met verstoord hartritme. Ze verlichten slaperigheid overdag maar verslechteren de nachtelijke slaap. Sommige mensen hebben Rasagiline omdat ze te weinig bewegen als het wordt weggelaten, maar de voordelen wegen niet op tegen de nadelen, behalve dan in jonge mensen.
Als een patient duizelig is bij opstaan, dan is dat meestal te wijten aan een lage bloeddruk, die soms leidt tot flauwvallen. Dit komt enerzijds door de ziekte zelf, maar wordt versterkt door MAO-B’s, levodopa, agonisten en algemene medicatie
LEVENSVERKORTING ‘NEUROPROTECTIEVE’ MEDICIJNEN
Laboratoria die rasagiline en selegiline aanprijzen claimen dat de middelen neuroprotectief zijn. Ik zie dat niet duidelijk. Het is niet zeker dat ze protectief zijn. Integendeel: statistieke tonen aan dat mensen die MAO-B-remmers gebruiken eerder sterven. En dit is meer het geval als ze worden gecombineerd met andere medicamenten. Er is een hoger risico bij mannen, oudere mensen en hen met een hoge bloeddruk en hartproblemen.
‘DOPAMINE-DEMONS’ VERANDEREN DE VERLEGEN PATIENT
Zijn hele leven was hij rustig en verlegen. Nu denkt hij dat hij de beste in de wereld is, is hij geobsedeerd met het kopen van spullen, met seks, flirt hij met iedereen, vindt hij fantastische nieuwe business uit en zou hij al zijn geld kunnen vergokken in het casino. Hij is een andere persoon … sinds zijn behandeling.
We spreken hier over gebrek van impulsbeheersing, wat door de bekende neuroloof dr. Lees Dopamine-Demons wordt genoemd. Teveel medicatie leidt tot een dysregulatie van het dopaminergic systeem.
De boosdoener zijn dopamine-agonisten, soms zelfs al vrij direct na het begin van de behandeling en bij lage dosis. Een patient die startte met inname van 0,18 mg pramipexole ontwikkelde een pathologische gokverslaving en hypersexualiteit
Een variant daarop die onopgemerkt kan blijven is stereotype gedrag waarbij de patient afwisselend automatische motorische rituelen uitvoert of herhaaldelijk objecten samenvoegt of loskoppelt, verzamelt of classificeert.
BIJ HALLUCINATIES, VERWIJDER AL JE MEDICATIE, BEHALVE LEVODOPA
Antiparkinsonmedicatie, vooral pramipexol en andere dopamine-agonisten kunnen visuele hallucinaties veroorzaken. Er zijn ook situaties van delirium, psychose en maniet gemeld die zijn veroorzaakt door amantadine. Psychiatrische pathologie doorloopt een bepaalde vaste reeks. HIj begint met slaapproblemen (slapeloosheid, nachtmerries, ergernis), dan komen levende dromen, hallucinaties, waanideeen die overgaan in een psychose. Zogauw deze reeks is ingezet, dient alle antiparkinsonmedicatie behalve levodopa te worden stopgezet.
WAAROM STERVEN PATIENTEN TEGENWOORDIG EERDER?
Levodopa was sinds 1960 de revolutionaire behandeling die ervoor zorgde dat patienten langer en beter leefden. Een halve eeuw later is er geen medicijn gekomen dat beter is.
Of het toeval is of niet, de afgelopen jaren (sinds 1999) is het sterftecijfer onder parkinsonpatienten dramatisch gestegen, precies sinds er meer soorten medicijnen beschikbaar zijn. Dit geldt voor patienten van alle rassen en leeftijden in de USA, Spanje (2006: 2508, 2018: 4483 doodsoorzaak Parkinson, Engeland en Australie, maar ook andere landen. Wellicht ligt dat eraan dat Parkinson wereldwijd vaker wordt aangemerkt als doodsoorzaak, maar de meningen zijn hierover verdeeld.
Patienten die DBS gehad hebben leven langer. Sommigen veronderstellen dat de behandeling neuroprotectief is, anderen vermoeden dat dat komt, omdat mensen met DBS minder medicatie nodig hebben.
De gegevens zij helder. De interpretaties varieren. Sommigen veronderstellen dat de uitbreiding van medicatie de kwaliteit van leven verbetert, maar het wel verkort.
LABORATORIA BETALEN VOOR KLINISCHE PROEVEN
Ik betwijfel de integriteit niet van de medische industrie, maar de meeste, wijdverspreide testen zijn ontworpen, besteld, gesponsord en gepubliceerd door de laboratoria die de medicijnen ook verkopen. En natuurlijk worden doorgaans de meest gunstige resultaten aangeprezen in artikelen en op congressen. Negatieve bevindingen worden veel minder vaak gerapporteerd.
Testen worden doorgaans met gemiddelde patienten uitgevoerd. Ingewikkelde of gevorderde casussen en bij mensen boven de 75 jaar, hartproblemen en polypathologie worden vaak niet meegenomen. Het nadelige effect van medicatie op deze mensen is onvoldoende bestudeerd. Aan deze grope wordt dan medicatie voorgeschreven die nadelig is voor hen.
ALS EEN MEDICIJN JOU NIET VERBETERT, STOP ER DAN MEE!
Geen enkel medicijn geneest Parkinson. Ze zijn slechts optioneel om symptomen te verminderen. Daarom moet je stoppen met medicatie als je er last van krijgt. En als je er dan geen last van hebt, maar het helpt je ook niet, stop ook dan ermee!
Een andere fundamentele regel is: stel medicatie zo lang mogelijk uit. Als je het toch ooit nodig hebt: neem zo weinig mogelijk!
Andere hoofdstukken:
- Symptomen die dr. Parkinson nooit heeft gezien en beschreven
- Powerwalking/Brisk-walking in plaats van Sinemet
- Ik voel, dus ik besta
- Plezier laat dopamine stijgen
- Stress doodt neuronen
- Vertel me je dromen en ik voorspel je jouw toekomst
- Ziekte van Parkinson ontstaat in de darmen
- Beginnen met natuurlijke Levodopa (Mucuna)
- Mucuna voor patienten die al medicatie gebruiken
- Essentiele toevoegingen